Gisteren was het dan eindelijk zo ver en konden we Petroesjka op halen. Wat hadden we naar deze dag uit gekeken.
De reis naar huis ging hartstikke goed. En onze beestjes waren en zijn echt de aller liefste beestjes die je je als baas maar kunt wensen. Maar Petroesjka moest in eerste instantie helemaal niks van Merlijn en Nimmie weten. Hij was een klein bommetje die continu explodeerde als ze in zijn buurt kwamen. Ik zat echt even met mijn handen in het haar dit had ik niet voorzien, wat moest ik hier mee hoe kon ik dit oplossen?
Maar de oplossing kwam eigenlijk in de hele simpele vorm van Merlijn en een lekker bakkie eten. Merlijn was hem continu uit zijn tent aan het lokken. Maakte aller schattigste geluidjes en rende speels weg. Na 3 uur hier in huis gaf Petroesjka Merlijn zijn eerste kopje. En vannacht hebben ze ook alle rust en tijd gehad om elkaar te leren kennen. Vanochtend was Petroesjka weer een beetje onzeker het is ook allemaal zo nieuw voor hem. Nieuwe luchtjes, nieuwe dieren die hij nog nooit gezien heeft een nieuw huis en nieuw personeel. Zijn broertjes en zusjes weg, zijn moeder en tantes en ooms weg. Alles is anders voor hem, maar vanochtend heeft Merlijn hem zelfs een beetje gelikt en ze hebben inmiddels ook al veel gespeeld. Nimmie wordt als ze uit zijn buurt blijft niet meer lelijk tegen gedaan. Maar dat komt ook wel goed. En nu op de foto kunnen jullie zien hoe ze na nog geen dag al zo dichtbij elkaar lekker liggen te slapen.... Dit komt echt goed, daar twijfel ik gewoon niet meer aan. En kijk dat smoeltje van Petroesjka nou op de foto onder die waar ze met zijn alle liggen te slapen, dat is geen bang smoeltje maar een relaxt smoeltje die het hier echt wel leuk gaat vinden.
We zijn vanochtend ook bij de dierenarts geweest, en daar heeft hij een dikke pluim gekregen voor zijn gezondheid, maar natuurlijk ook voor zijn knappe koppie. Hopelijk kunnen we vanaf nu dus alleen nog maar gaan genieten. Wij zijn in ieder geval dolgelukkig met hem, en Merlijn ook en Nimmie komt nog wel.
